Prologue

       Są ta­cy, którzy uciekają od cier­pienia miłości. Kocha­li, za­wied­li się i nie chcą już ni­kogo kochać, ni­komu służyć, ni­komu po­magać. Ta­ka sa­mot­ność jest straszna, bo człowiek uciekając od miłości, ucieka od sa­mego życia. Za­myka się w sobie.  ~~ Jan Twardowski 
    Wybrałam ten cytat dlatego, że on opowiada o mnie. Kiedyś też się zakochałam, lecz on mnie zostawił tak po prostu. Zawsze mówił, że będziemy "na zawsze" , ale to były tylko puste słowa, które nic nie znaczyły. To było 4 lata temu, miałam 16 lat. Tak bardzo go kochałam, lecz teraz mówię do siebie "to było tylko szczeniackie zauroczenie", bo nie chcę już wierzyć w miłość. On odjechał, poczuł pieniądze. Pamiętam ostatni spędzony z nim dzień...

*Wspomnienie*

- Cassie musze Ci coś powiedzieć- powiedział zmieszany.
- Mów kochanie-odpowiedziałam ze śmiechem
- Posłuchaj, bo widzisz zgodziłem się pojechać do Atlanty nagrać płytę... - powiedział smutniej 
- Ale..ale..jak to - wyjąkałam 
- Przyjadę za kilka miesięcy, mamy przecież skypa, telefony, wytrwamy- powiedział łapiąc mnie za rękę.
- A co jeśli nie..- powiedziałam załamana 
- Wszystko będzie dobrze, moja lolcia krejsorka - powiedział, a ja się zaśmiałam, bo to było jego przezwisko na mnie.- razem wszystko przezwyciężmy - dopowiedział.
- Dobrze, kiedy wyjeżdżasz ?- spytałam
- Jutro rano, dlatego dzisiaj dzień spędzimy razem- ja tylko pokiwałam głową i spędziłam z nim dzień.

*Koniec wspomnienia*


        Minęły cztery głupie lata, a ja dalej o nim nie zapomniałam, już tu nie przyjechał jak obiecał. Telefonów z dnia na dzień było mniej i się z tym pogodziłam. Teraz jeździ po świecie i pozuje do zdjęć jako super gwiazdka pop. A ja dalej cierpię i nikomu nie ufam. "Muszę zacząć żyć normalnie" to jest moje nowe motto, od dziś zmieniam moje życie....

-------------------------------------
i jak ?