Rozdział 1 "Centrum Handlowe"

No, to zacznę od początku. Nazywam się Cassie Gregor, mam 19 lat i chodzę do zwykłego, publicznego liceum w Stanford. Jestem zwykłą dziewiętnastolatką, która ma swoje marzenia i plany na przyszłość. W przyszłości chciałabym być artystką, gdyż moją pasją jest malowanie, robię to od dziecka. To by było na tyle, opisze wam moje nudne życie.
Obudziłam się przez poranne promienie słoneczne, które wpadały przez moje duże okno balkonowe. Podniosłam się na łokciach i spojrzałam w zegarek, który wskazywał 6.00. Westchnęłam niezadowolona i wstałam, bo i tak wiem, że jucz więcej nie zmrużę oka. Zawsze tak mam. Podeszłam do szafy i wyciągnęłam jasne jeansy, biały luźny top na krótki rękaw i bieliznę. Udałam się do łazienki, po czym ubrałam wcześniej przygotowane ciuchy. Moja codzienna toaleta składała się z umycia zębów, zrobienia lekkiego makijażu i uczesania moich długich, kręconych, brązowych włosów. Tak też zrobiłam jak na pisałam i zbiegłam na dół zrobić sobie śniadanie. Jest sobota więc rodziców nie ma w domu, bo pracują, a zresztą cały czas pracują. W kuchni wyciągnęłam małą miskę i nasypałam do niej moich ulubionych płatków, które zalałam mlekiem. Usiadłam przy stole i zaczęłam jeść

- Hej - powiedział Sam, mój starszy brat, który ma 21 lat.
- No cześć braciszku- powiedziałam zadowolona. Kocham mojego brata i na nim zawsze mogę polegać. To właśnie on i moja przyjaciółka Nicol byli przy mnie gdy było mi tak bardzo ciężko i dalej jest... Sam zrobił sobie śniadanie i udał się do salonu oglądać telewizje, a ja w tym momencie wyciągnęłam swojego iphona i wybrałam numer mojej najlepszej przyjaciółki. Nie odbierała więc pomyślałam, że jeszcze śpi. " Nie Cassie, kto jest taki głupi i wstaje o 6 rano w sobotę" zaśmiałam się na swoją myśli i udałam się do pokoju, w którym teraz rządził mój brat. 
- Co oglądasz? - spytałam ciekawa i usiadłam koło niego na dużej, białej sofie przykrytej kremowym, miękkim kocem.
- Mtv - powiedział. Czasami go nie rozumiem, on ma już 21 lat i nie skończył szkoły, ani nie dostał pracy i ogląda Mtv.
- yhhym -odpowiedziałam i zaczęłam oglądać. Oczywiście nie obyło się bez wielkiej gwiazdeczki. Po 2 godzinnej "telewizji" mój iphon za wibrował. Wzięłam go do ręki i uśmiechnęłam się pod nosem, bo na wyświetlaczu widniał napis "Nicoleczkaaa <3" 
-Hej laska- powiedziałam
- No hejka
- Co powiesz na małe zakupy?- spytałam z nadzieją, że się zgodzi.
- Jasnee, kiedy i gdzie?- odpowiedziała zadowolona z mojego pomysłu.
- Jest 9, więc o 11 w centrum handlowym- odpowiedziałam
- Spoko idę się ogarnąć
- To pa, do potem 
- Nom, papa kocham cię
- Ja ciebie też- odpowiedziałam i przycisnęłam czerwoną słuchawkę. Odłożyłam iphona na blat przed sofą i znów zaczęłam oglądać telewizję.  O 10, pobiegłam na górę i jeszcze raz poprawiłam swój wygląd. Posiedziałam chwile na laptopie i spojrzałam na zegarek, który wskazywał 10.40 , zerwałam się z łóżka, zbiegłam na dół i ubrałam moje bordowe conversy.
- Nie wiem kiedy wrócę, jadę na zakupy- krzyknęłam tak aby Sam usłyszał 
- Ok, pa- odpowiedział. Wzięłam moją torbę z wieszaka i poszłam do garażu, gdzie znajdował się mój samochód. Wsiadłam do czarnego BMW i ruszyłam w kierunku centrum handlowego. Po 15 minutach byłam na miejscu. Zaparkowałam przy wejściu i pobiegłam do Nicol, która stała koło ruchomych schodów.
- Cześć skarbie- przywitałam się i dałam jej całusa w policzek 
- Cześć.
- No to jak zaczynamy zakupy.- zaśmiałam się,bo wiedziałam jak ona to uwielbia.
- Jeszcze się pytasz ?- również się zaśmiała i schodami wjechaliśmy na górę. Po 3 godzinnym szale zakupowym spytałam się padnięta 
- Nicol, masz ochotę na szejka ?- spytałam spragniona
- Taak..- odpowiedziała ze śmiechem. Było tyle ludzi w tym centrum, że musiałyśmy się przepychać. Nie wiem czemu było takie skupisko, Wszyscy krzyczeli i mówili, że myślałam, że mi bębenki w uszach pękną. Dopiero później się zorientowałam, dlaczego jest tyle ludzi, bo na małej scenie siedział Bieber......